量子
缺集或无法播，更换其他线路.剧照
剧情介绍
参加过台儿庄战役的何焕九老兵如今近百高龄，回忆起过往战火纷飞的岁月，衷心希望世界和平，不要再有战争。 阴错阳差参与衡阳保卫战，后来参加抗日自卫队的黎威权老人如今身体硬朗，和老伴安享晚年。 运输兵郑义晚年生活清贫，老伴过世，自己行动不便，与女儿相依为命，却养大了路边捡到的女婴。 …… 不同的老兵，不同的抗战回忆，不一样的生活。 7位老兵的口述，为您展现当年的抗战画面，带您了解广东抗战老兵当前的状况。洪兴仔之江湖大风暴粤语预兆2023清道夫第三季极速60秒拳王声生不息·家年华死亡笔记：最后的名字浪漫睡眠指南柏林亚历山大广场我们的英摇时光新生六居客第一季野茱萸爱在小红点结婚狂想曲恋爱吧，游戏君D4救援队附身2013犯罪心理捜査昨日之花大城小事2004高家台匹夫信仰海啸1982诈欺游戏 电影版黎明终至两位穿着同样内衣的女子情迷佳人家庭经济学第三季粉红色的梦中国婚礼好事成双季街舞全纪录F邀请函2020院长爸爸捍卫机密国语覆面D好汉林冲强袭魔女：501部队出发去年在马里昂巴德苗寨情缘租房惊魂2020
长篇影评
1 ) 只谈锡兰:斯里兰卡内战和欧洲难民问题是如何产生通感的？
在欧洲难民问题日益严重的今天，欧迪亚的这部片可谓是生逢其时。导演选择斯里兰卡，也许是因为兰卡内战结束已久，“兰卡难民"相较之下也没有那么敏感。但是，斯里兰卡内战和“猛虎组织”还是给大家留下了恐怖的记忆。兰卡内战到底是怎么回事呢？
一、斯里兰卡最主要民族：僧伽罗族
若你踏上斯里兰卡航空的机舱，穿着孔雀绿莎莉的美丽空姐会双手合十，对你道一声“Ayubowan”。这个饱含问候，祝你吉祥如意的“Ayubowan”就是斯里兰卡的官方语言之一，僧伽罗语。
僧伽罗语，自然是僧伽罗人的语言。僧伽罗人占斯里兰卡人口的70%。他们是远古时期，从南亚次大陆迁移过来的雅利安人的一支，信仰佛教。但是如果你仔细研究，你会发现斯里兰卡还通用另外一种语言：泰米尔语。在兰卡的印度教寺庙数量庞大，这些都是泰米尔人的神殿。
二、从南印迁居于锡兰的泰米尔族
公元前2世纪前后，南印度的泰米尔人也开始迁徙并定居锡兰岛。从公元5世纪直至16世纪，僧伽罗王国和泰米尔王国之间征战不断。14世纪初期，南印度的泰米尔人还在北部建立了贾夫纳王国。如今，泰米尔人依然是斯里兰卡的第二大人口，约占总人口的20%。他们主要居住在兰卡的北部和东部。信奉印度教。
三、神秘北部：贾夫纳的故事
影片中最初出现的地点，就是泰米尔人聚集的贾夫纳半岛。从地图上看，它像一片断裂的人类小腿骨骼。骨骼底端，有个叫做Chundikkulam的保护区。贾夫纳半岛就是通过这片十分狭仄的通道和锡兰陆地相连。所以，从地形上你就能看出，这是锡兰岛一片相对独立的区域。
她静默的躺在印度洋上，遥望着北面的印度。这片曾经发达的区域历经沧桑，伤痕累累，在旅行者心中，至今是一片迷云般的地方。同名的城市贾夫纳，是斯里兰卡北部省首都，同时，它也是贾夫纳半岛的行政中心。
历史上，贾夫纳是个繁华的城市。1619年，葡萄牙人打败了贾夫纳王国，在这里修筑起了港口。此后荷兰人和英国人分别入侵，不同国家的文化深刻的冲击着贾夫纳半岛。但是泰米尔人始终是这里的主要居民，贾夫纳也是斯里兰卡的印度教文化中心。1948年，斯里兰卡获得独立。此后泰米尔人和僧伽罗人的关系不断恶化。
四、两个民族的纷争
由于民族和宗教不同，历史上曾多次发生泰米尔人推翻僧伽罗人王国的事件。19世纪30年代英国占领斯里兰卡以后，殖民当局用泰米尔人制约僧伽罗人，使泰米尔人占据了工商和行政部门的最多和最高职位，拥有政治和经济的巨大优势，从而导致两个民族夙怨的加深。斯里兰卡独立后，约占全国74％的僧伽罗人掌握了国家权力，泰米尔人的势力消弱。两个民族就业、工资待遇、住房和教育等方面产生了不少摩擦，矛盾日益激化，多次发生冲突。
极端民族主义是可怕的，在1983年，13名兰卡士兵死于猛虎组织的一次伏击，该事件引发了“黑色七月”（Black July）。怒火和仇恨从科伦坡为起点，部分泰米尔人被烧杀抢掠，成百上千的人死亡离散。此后，两个民族开始了长达数年的内战。1986年。泰米尔猛虎组织长期占据了贾夫纳地区。
1976年，以建立“独立的泰米尔国”为宗旨的泰米尔联合解放阵线成立，1978年，少数泰米尔极端分子成立了反政府的“泰米尔虎”等大小30多个恐怖主义组织，此后两个民族爆发多次大规模流血冲突。2009年，在猛虎组织已被完全剿灭。现在斯里兰卡是一个和平，安全的旅行目的地。人民安居乐业，十分珍惜这来之不易的和平。
2 ) 电影节流水线上的金棕榈
从任何角度看，《流浪的迪潘》无疑都具有一个诱人外壳。这是一部标准的“电影节”式电影：首先，它有一个表面上极富社会关怀的主题：影片讲述了三个素昧平生的斯里兰卡难民为了寻求政治避难而伪装成一家人，并在巴黎举步维艰地融入新的生活。另一方面，影片也延续了欧迪亚电影一如既往的类型片元素：从2009年点缀着黑帮元素的《预言者》荣膺戛纳评委会大奖到2012年回归法国情节剧传统的《锈与骨》。欧迪亚始终娴熟操作着法国最一流的电影工业资源，并试图在俗套的类型传统中切入自己独特视角，通过源源不断向影片灌注社会性的方式体现他的人文关怀。正是这种借力于“类型片的人文探索”使得欧迪亚作品与法国大量以自然主义美学为纲，反映和批判社会现实的作者电影构成了鲜明的反差。相比于包裹在自然光、手持跟拍、无配乐这样朴素视听效果之中，并以此为美学武器而弥漫着浓烈道德气息的后者；同样专注于社会话题的欧迪亚作品反倒有了一层既好看又诗意的外衣，他的影片紧贴现实但却不拘泥于一种非渲染性摄影，传统商业片有的视听语言他也一概比较有节制接受，比如在《流浪的迪潘》中，初到巴黎的迪潘在夜色中带着荧光猫耳朵发箍在街边一个咖啡馆一个咖啡馆兜售小玩具，欧迪亚就使用了一个慢镜头加电子配乐的渲染式场景，让荧光发箍首先在大银幕的黑屏上闪现，再慢慢隐现出迪潘身影，视觉设计上极其新颖让人印象极深。而欧迪亚扎实编剧团队更是保证了他的影片都有张力十足的剧情或反转，而不是简单让位于一种对现实的“忠实”纪录。
与这种表面上的精良制片相比，《流浪的迪潘》的问题则是隐晦的，也是更深层次的。或许无法从内心深处感受到震动的观影体验最清楚揭开了影片的内在缺陷，即它在表面上触及了一种全球性的社会问题，刻画了不幸的第三世界难民；但在本质上影片又显现出一种对现实的漠不关心，与其说这是导演和编剧面对社会写作并把对社会的观察结果编织在一个有人文关怀的故事中。还不如说这首先是一场背对现实的故事创作，并反过来从现实里寻找相关的社会性元素填塞回剧本本身。通过这样一道社会性加工程序，影片有了一种假模假样的政治姿态，却无法掩盖其居高临下想象另一个阶层时势必会遭遇贫乏。而这种贫乏体现在电影里便是对另一种生活缺乏实际经验后陈词滥调式复述。
影片男主人迪潘来自于斯里兰卡泰米尔反政府武装猛虎解放组织。这个组织在上世纪70年代初成立，致力于在斯里兰卡北部和东部建立泰米尔人的独立国家，并在八、九十年代以游记、刺杀、自杀式爆炸等多重暴力方式暗杀了印度、斯里兰卡多位政要和敌对派人士，使得斯里兰卡陷入内战，并成功攻占下了部分领土。但本世纪初斯里兰卡政府军的反扑，使得猛虎组织逐渐分崩离析。到2009年政府军已经收回全部领土，而猛虎组织高层也几乎被扫荡一空。电影即诞生在这样的背景之下，作为猛虎反政府军抵抗到最后的军人，迪潘不仅在战争中失去了妻子和孩子，也失去了自己可供容身的唯一土地，被迫走上逃亡之旅。与时下欧洲爆发的叙利亚难民事件相区别，迪潘的军人身份不仅为影片接下来的暴力埋下了伏笔，且由于猛虎解放组织长期被西方诸国定性为恐怖组织，迪潘政治身份也比普通的受战争所殃及而失去家园的难民要来得更为复杂。
不过对于这一复杂前尘往事，导演似乎并不太关心，也着墨不多。在电影中段，迪潘梦境里以慢镜头形式回放的那只大象，作为一个隐喻似乎就已经代表了一个欧洲中产阶级的作者导演，对南亚世界战乱以及痛苦回忆所能怀有的全部想象。而影片开场少许几个映衬在椰子树下具有南亚情调的拍摄场景也只是为了交代这三个素不相识“难民”是如何临时拼凑成一家人的：女主人公雅丽妮原本试图逃亡去有其他家庭成员的英国却被迫为了逃出斯里兰卡而从路边随手捡来了孤儿伊莱娅，搭上迪潘三人伪装成护照上已经死去另外一家人而前往法国。而法国，这个西方大国中对前殖民地最慷慨，也是最饱受移民问题困扰的西方大国才是影片主要故事发生的场所。
相比于本身即有移民背景，且早期作品全部对准北非裔移民在法国生活的另一位法国金棕榈得主柯西胥（《阿黛尔的生活》，2013）。欧迪亚对这“一家人”移民生活的描写是不痛不痒的，非常局促的。如果说柯西胥可以深入到移民家庭内部，通过家庭中不同年龄、背景个体在法国社会的角色和姿态去剖析移民族群的传统习俗与心理结构与法国现代社会之间的矛盾，并从经济、犯罪、情感等多个向度去触摸法国社会正在发生种种现象。《流浪的迪潘》却构造了一个完全与法国社会隔绝的封闭叙事环境。除却刚搬到巴黎时贩卖小商品和去移民局寻求政治避难的常见段落。影片重心全部落在迪潘一家人搬到了巴黎郊区——两幢与毒品交易以及黑帮活动有所瓜葛的住宅区里——帮会风云，这是欧迪亚非常熟悉主题，也回归到了导演标志性暴力元素中。然而，问题就在于，巴黎郊区真的如欧迪亚所描绘那样吗？是一个充满着毒品、犯罪和帮派械斗的另一个世界？显然，欧迪亚对现实描绘是刻板而又简陋。比如《电影手册》就嘲讽认为，这样一种对巴黎郊区刻画只是不动脑子在复述电视和报纸对巴黎郊区想象。然而，做出这些新闻报道的中产阶级媒体人都并不真正了解和深入过这些地方。像《流浪的迪潘》这种表面上带有左翼平权关怀的电影，实际上是在助长老百姓对移民刻板想象，甚至是在帮助极右翼的勒庞阵营拉选票。在《电影手册》看来，电影“要么是私人的艺术表达，要么是文化产业的产物，后者应该大方承认而不是变着花样想让人相信那些标准产品就是艺术作品”。而《流浪的迪潘》就是一个不真诚的典型，明明是文化产业可以量化标准产品却总是想方设法要把自己包装成一个艺术品，甚至堂而皇之去戛纳这样的所谓艺术舞台骗取无上的荣誉。
在郊区，迪潘找到了一份为街道看门、清洁和收信的工作；也为法语不通的“妻子”雅丽妮找到了一份为帮派小头目的残疾叔叔烧饭、打扫的保姆工作；而他们的“女儿”则要在新的学校，学习新的语言，结交新的朋友。这段剧情分别从三个人的视角平行出发，展现了这个不受血缘所束缚的家庭在融入新社会时各自困境，以及因这种困境所导致的成员之间的疏离、误解和冲突。相比于已经无路可退，只能选择忘记过去，远离战场，在法国开始新生活的迪潘。年轻的雅丽妮却心有不甘，她本可以去英国与其他亲人团聚，开始新的生活，却要在法国学习新的语言，凭白照顾一个女儿，还多了一个硬按在自己头上的中年丈夫。与迪潘拒绝猛虎组织在海外重新结集的坚决态度相比，雅丽妮不顾政治避难的申请结果企图逃往英国则背负着巨大道德包袱。毕竟她这一走就会连累另外两个“亲人”的命运。相比于对这种充满张力家庭关系细腻有余，但却多少有些老套的描摹，雅丽妮与帮派小头目之间因语言和身份巨大区别而碰撞出生活琐事却十分点睛和动人。显然，她从这个危险的男人身上得到了前所未有的尊重，并也因此产生了一种一厢情愿的暧昧情愫，在整部影片里，这段简单、真挚而又微不足道细微情感是脱去所有人社会身份之后最自由的，也是最本能的。但也正是这段莫名不可细说的情感在影片结尾有些做作把所有人拖回到“战争”暴力状态中。
事实上，暴力问题不仅是影片始末相互照应之处，也很可能是这个巧妙剧本的出发原点。无论是斯里兰卡动荡政治局势所引发的连年战乱，还是法国街区毒贩们之间的帮派械斗，正如影片中的台词，或许大小有别，但本质却没有丝毫差异。《流浪的迪潘》这个电影表面上噱头也源自于把两种看似毫无关联的暴力事件通过这三个难民的人生际遇牵连了起来。使得观众从电影悖谬的叙事发展里看到暴力是如何在世界的各个角落里运作。而那个因为经历了战争才明白和平生活是如此不易的迪潘，尽管百般努力在两幢住宅之间划定“停火线”，争取和平生存空间，却最终仍旧为了自己“妻子”突陷于帮派之间暴力争端而重返战场，开启了一场血腥杀戮。诚然，这段机智、果敢，孤胆一人横扫敌巢的最后一战颇为好看，也极具《稻草狗》结尾暴力反转的气势，但细想却缺乏《稻草狗》中达斯汀·霍夫曼一再被冒犯后因而积累起来的暴力动机。毕竟，迪潘是帮派之争的局外人和旁观者，而“妻子”危险遭遇导致其大开杀戒则太过于夸张。如果抽去片尾那个不切实际的好莱坞式的大团圆结局（男女主人公假戏真做，缔结良缘，拥有了新的孩子开始了新的生活），细想迪潘这番大屠杀所可能招致的现实命运（牢狱之灾抑或是军人身份曝光被遣返回斯里兰卡送死），影片创作者强作戏剧性而假借社会题材来装点门面的企图心就昭然若揭。因为反过头去看，是不是斯里兰卡难民？究竟遭遇了怎样的移民苦楚？这些似乎都是无关紧要的。因为故事早就写好，现在只需要套上一个能体现创作者社会责任心的好看外套就大功告成了，至于现实如何？欧迪亚和他的团队并不关心。而据说他已经开始寻找下一个第三世界国家为他下一部电影节类型片寻找灵感。
「深焦」（Deep Focus）是一份成立在巴黎，但成员分布在世界各地的华人迷影手册，提供欧洲及北美的最新电影资讯和批评。同时，我们也是全球各大 电影节和电影工业的深度观察家。无论您是见解独特的批评家，还是精通外语的翻译家，亦或是推广维护平台的公关好手：「深焦」（Deep Focus）都欢 迎您的加入，一起雕铸最好的光影文字。我们也会竭诚把您的劳动成果推荐给华语媒体！进一步交流，请在此微信公众号（deep_focus）直接留言。
<图片1>
3 ) 家庭梦与孤独
三个陌生人走到了一起，为了生活下去，成立了一个家庭。没有复杂的剧情，没有猛烈的情感，仅仅是在这个生生不息的人间下，相互扶持着走下去。影片从死亡开始，以希望结束。虽没有到目的地伦敦，在命运的拉扯下，在法国街头开始了新的生活。 以斯里兰卡战乱背景、移民融合话题，与黑帮类型混合，在走向阳光的慢镜头和象鼻神的梦境中具有象征意义。影片的核心冲突真实，而结局梦幻，给社会以讽刺。 家庭梦的苦涩让他们自饮冷暖。使得颤抖而孤独的灵魂用力相拥。
4 ) 《迪潘》：一场皆大欢喜的流浪
《聂隐娘》略嫌老辣、《索尔之子》过于青葱，《龙虾》失之机巧，《卡罗尔》又显太工整——和今年戛纳其他几部热门比起来，《迪潘》的故事通俗晓畅易于接受（评委会那么多美国人……），同时又抓住了移民融合、战争创伤、底层挣扎等多个得分话题点。有意思的是，过去十年中，法国电影三次把金棕榈留下，从《墙壁之间》到《阿戴尔的生活》再到《迪潘》，无一例外地都是移民背景的故事。这显然是法国时政的映射，也成了法国电影索取话题深度的一条捷径。
电影《迪潘》的片名来自于影片主人公名字，迪潘是斯里兰卡泰米尔么猛虎组织反政府武装军一员，在战争中失去妻儿后借用他人身份偷渡来到法国，和他一起来法国的，还有因借用身份走在一起的临时妻子雅丽尼和临时女儿伊拉雅。在巴黎远郊街区，迪潘以街区看门收信清洁为业，逃离战火的他寄希望能将这个临时家庭运转下去，但事与愿违，迪潘一家无可避免地卷入帮派斗争。影片不紧不慢从迪潘忍辱偷生展开故事，却以结尾商业感十足的“以暴制暴”迎来高潮。
曾是战争英雄的迪潘试图融入新生活，忘记自己丧妻失子的过去，影片人物细节刻画生动，在获取移民身份时迪潘编造理由“曾是记者的最政府寻求政治避难”，同族的翻译没有翻成法文而是直接对他说：“这个理由被用烂了，换一个”。因为微博薪水不足以支撑全家生活，迪潘在劝雅丽尼也去找份工作同时，自己也兼职走街小贩，把荧光猫耳朵饰物戴在头上也毫不介意，这质感十足的细节，正来自导演雅克欧迪亚亲身见闻，“生活中没有人会去关注这些人背后发生了什么故事，而我非常有兴趣去探索”。
虽然是以迪潘名字命名影片，但电影几乎以迪潘和妻子双线视角展开，和迪潘全片爆发前的隐忍比起来，“妻子”雅丽尼的情绪要丰富得多，她被打发去做社区保姆，没想到服务的是黑帮小头目的父亲，她和黑帮小头目之间的互动是推动影片进程的趣味点所在。两者身份背景相差悬殊，却因某种微妙共通的“身不由己”感而彼此牵连，雅丽尼在过去生活文化中，很难体会到来自男性世界的尊重和肯定，这些竟然在这个危险分子身上得到满足。与此同时，她和迪潘间又从临时夫妻发展出某种相濡以沫相爱相杀的情感。
全片情感浓烈、细节丰富，在移民新生活的日常中呈现巴黎远郊社区的全景，故事推进缓慢却张力十足，全程保持了某种“危险即将发生”的压迫感。雅克欧迪亚的影片离不开“暴力”与“爱”两个主题：讲述爱的时候，伴随的永远是不知如何表达的粗鲁蛮横，而呈现暴力的时候，又满满皆是温情。迪潘不安的梦境里，反复出现故乡大象的特写，透光阳光树叶的大象目光柔和安逸，应和影片“流浪奔波”的主题，而最后一场绝地反击的暴力戏，迪潘在一片烟雾中提枪上楼，雅克欧迪亚用俯角近景把这段危险的复仇拍得诗意十足。
剧本扎实、表演细腻、影像冷峻、南亚风情的音乐也让人耳目一新，雅克欧迪亚在一个讨巧的题材里做了稳定的发挥：事实上，这不是他第一次关注移民话题：《我心遗忘的节奏》女主角是亚裔（背景是中国人，说的却是越南话…），《预言者》是北非裔的监狱风云，到了《迪潘》，雅克欧迪亚的视角则转向泰米尔人。
和同样着力移民题材，拍摄《阿戴尔的生活》的阿布戴·柯西胥不同，雅克欧迪亚家庭没有鲜明的移民背景，这让他作品保持了某种客观的冷静，视角平稳而不滥情，但也可能是因为这样的出身，让他每部作品都以皆大欢喜作为结束，《我心》双宿双飞、《预言者》出狱就是出头，《迪潘》的故事同样收束在略显梦幻的家和人兴一片祥和中。作为一部金棕榈的作品，还真是有点儿温暖得不像话。
可是呢，管他像话不像话，这就是今年，第68届戛纳电影节的最佳电影了。在大热的《预言者》屈居评委会大奖、上部口碑不错的《锈与骨》一无所获、空手而归之后，惊喜不足的《迪潘》爆冷登顶，这枚金棕榈算是授予雅克欧迪亚半个“终身成就奖”吧。
5 ) འཁྱམ་པོ་ཐུབ་ཕུན།
༡. གློག་བརྙན་གྱི་ནང་དོན་མདོར་བསྡུས།
རྒྱལ་ཁོངས་གཅིག་ཀྱང་ཤ་ཁྲག་གི་འབྲེལ་བ་མེད་ཅིང་ཕན་ཚུན་རྒྱུས་མེད་པའི་སྤྱིར་བཏང་གི་ལོ་ན་ཆེ་ཆུང་མི་གཅིག་པའི་མི་སྣ་གསུམ་རང་རྒྱལ་གྱི་ནང་འཁྲུག་ལ་གཞོལ་ནས་ཧྥ་རན་སིན་ལ་ཐོན་ནས་ཐོབ་ཐང་རྫུན་མས་གནས་དེར་འཚོ་ཐབས་བྱས། ཁྱིམ་ཚང་བཅོས་མ་དང་འབྲེལ་བ་བཅོས་མ། ཁོར་ཡུག་རྒྱུས་མེད་ཅིག་ནས་འཚོ་བ་གསར་བ་ཞིག་གི་སྣེ་བཟུང་ནས་ཁོར་ཡུག་ཧ་ཅང་འཇིག་སྣང་གི་ཁེངས་བའི་ནག་ཚོགས་ཀྱི་གཞིས་ར་འདིའི་ཅིས་ཀྱང་འཚོ་གནས་ལ་གོམས་ཐབས་བྱས། ལྷིང་འཇགས་རེ་ཞིག་གིས་ཁོ་ཚོས་འདི་ནས་གནས་ཐབས་ཀྱི་ལམ་བུ་ཞིག་རྙེད་མོད། ཡིན་ན་ཡང་རྒྱུན་མི་ཆད་པའི་འཇིགས་སྐུལ་དང་དམར་གསོད་ཀྱི་བོའུ་སྒྲ་ལས་གནས་དེར་གཏན་དུ་བྲལ་འདོད་ཀྱི་འདུན་པ་དྲག་ཏུ་འཕྱུར་ནས་གནས་གཞན་ཞིག་ལ་འགྲོ་བའི་སྟ་གོན་བྱེད་ནས་ལམ་ལ་མཆིས། ཡིན་ན་ཡང་དྲག་སྤྱོད་དང་དམར་གསོད་ཀྱི་གཡལ་སར་ཞུགས་མྱོང་མཁན་གྱི་སྐྱེས་པ་ཐུབ་ཕུན་ལ་མཚོན་ན་འདི་ནི་གཞོལ་དགོས་བ་ཞིག་གང་ནས་ཡིན། དེ་བས་ཁོས་གསར་དུ་བཙུགས་པའི་ཁྱིམ་གཞི་འདི་ལ་རེ་ལྟོས་ཆེན་པོ་བྱེད་ཡོད་པས། ད་ནི་འདི་ལྟར་ཐོར་ཞིག་འགྲོ་བ་ནི་ཁོ་ལ་མཚོན་ན་སྲོག་ལས་ཀྱང་གྱོང་གུད་ཆེ་བ་ཞིག་ཡིན་པས། རེ་བ་ཆེན་པོ་བཅིངས་ཡོད།
༢. གློག་བརྙན་གྱི་མི་སྣ་བཀོད་སྒྲིག་གི་མཚོན་དོན།
ལར་ན་གློག་བརྙན་ནི་མི་སྣའི་འགལ་འདུ་དང་བྲལ་ཐབས་མེད་ཅིང་། དེའི་ཁྲོད་ཀྱི་མི་སྣ་ལ་ལ་ཞིག་གིས་མི་སྒེར་གང་རུང་དགའ་སྐྱོ་ཆགས་སྡང་མཚོན་མོད། འོན་ཀྱང་ལ་ལ་ཞིག་གིས་སྤྱི་མཚོན་པ་ཡང་ཡོད་པས། མཐའ་ཅིག་ཏུ་མི་སྒེར་གྱི་ཕྱི་ནང་གི་ཉམས་འགྱུར་མཚོན་པ་ཞིག་ཀྱང་མིན་ངེས། དེ་བས་མི་སྣ་ལ་ལ་ཞིག་གིས་ཆབ་དཔལ་རིག་གསུམ་གང་རུང་ཞིག་མཚོན་པ་དང་། མི་སྒེར་རམ་ཚོགས་པ། མི་རིགས་དང་རྒྱལ་ཁབ་གེ་མོའི་སྒྲིག་འཛུགས་དང་དམིགས་ཡུལ། ལམ་ལུགས་དང་རང་ལུགས་ཀྱི་རྗེས་ཤུལ་མཚོན་པ་དང་དེ་དག་གང་རུང་དང་འབྲེལ་བའི་སྒོ་ནས་མཚོན་པ་མང་ངོ་། དེ་བས་གློག་བརྙན་གྲགས་ཅན་ཚོའི་བསམ་བློ་དགོངས་སྟོན་དེ་ལྟར་རྟོགས་སླ་བ་ཞིག་ག་ལ་ཡིན། མཚམས་རེ་གསར་རྙིང་གི་འགའ་འདུ་ཡང་མཚོན་པ་ཡོད། མདོར་ན་མི་སེམས་ཀྱི་དྲན་ཚུལ་ལམ་རྣམ་རྟོག་སྣ་ཚོགས་ཤིག་དངོས་པོ་གེ་མོ་དང་མི་སྣ་གེ་མོའི་འགྲོ་འདུག་སྤྱོད་གསུམ་དང་ཁོར་ཡུག་རྟོག་བཟོའི་ཁྲོད་དུ་གསར་བཞེངས་བྱས་མི་ཚོར་ཁོ་ཚོའི་ཕྱི་ནང་གསང་གསུམ་ལ་སྔོག་འདོན་བྱེད་དུ་བཅུག་ནས་ཡང་སྙིང་ངམ་སྙིང་བོ་དེ་དག་འཚོལ་བའི་ལམ་དུ་ཁྲིད་པ་ཡང་མང་ངོ་། དེ་བས་གློག་བརྙན་འདིའི་ཁྲོད་ཀྱི་མི་སྣ་སོ་སོའི་ལོ་དང་ཐོབ་ཐང་། ཕན་ཚུན་གྱི་འབྲེལ་བ་མི་གཅིག་པ་འདི་ལས་མི་སུ་དང་གང་ཞིག་ཡིན་རུང་འདི་ལྟར་ཐུན་མོང་ལ་འདྲ་གཤིས་ཤིག་ཡོད་པའི་བདེན་པ་དངོས་ཡོད་གནས་ཚུལ་ཡིན་པ་དང་། དེ་ལ་ལོ་ཆེ་ཆུང་གི་དབྱེ་བ་མེད་པར་མི་སུས་ཀྱང་འཚོལ་སྙེག་དང་ཕུགས་ཀྱི་རེ་བར་གཉར་ཡོད། དམག་འཁྲུག་ནི་འགྲོ་བ་མིའི་རིགས་ཀྱི་ནད་ཡམས་ཆེ་ཆེ་ཤོས་དེ་ཡིན། ནད་ཡམས་འདི་དང་བྲལ་འདོད་ནི་མི་བུ་གང་གིས་ཀྱང་བཅོས་མིན་གྱི་རེ་བ་ཉག་ཅིག་རེད། དཔེར་ན། མི་སྣ་བཀོད་སྒྲིག་གི་ཐད་ནས་གློག་བརྙན་གྲགས་ཅན ༼སྦྲུལ་སྐུ་ཆུང་ཆུང༽ 《小活佛》འདིའི་ཁྲོད་ཀྱི་སྤྲུལ་སྐུ་གསུམ་ནི་མི་རིགས་དང་རྒྱལ་ཁོངས་མི་གཅིག་ཅིང་། ཆོས་ལུགས་དད་མོས་དང་ཡུལ་སྲོལ་གོམས་གཤིས་མི་གཅིགཔ། ལུས་རྟེན་ཕོ་མོའི་དབྱེ་བ་མེད་པར་དེ་བོད་མི་རིགས་ཀྱི་ནང་བའི་ཆོས་ལུགས་ཀྱི་ལྟ་དགོངས་ལྟར་མི་ཚང་མ་འདྲ་མཉམ་ཡིན་པ་དང་། སྐྱེ་བ་སྔ་ཕྱིའམ་རྣམ་ཤེས་ཁས་ལེན་པའི་ཐུན་མིན་གྱི་ལྟ་བ་དེ་ཚོ་མཚོན་བྱེད་ཡིན་པ་ལས་མི་དེ་ཚོ་སྤྲུལ་སྐུ་ཡིན་པ་ཁོ་ན་བརྗོད་པའམ་མཚོན་པ་གཅིག་པུ་མ་ཡིན་ནོ། ། ༼ཆགས་བཅད༽《色戒》འདིའི་ཁྲོད་སྐྱེས་པ་ནི་ཆབ་སྲིད་ཀྱི་སྲོག་ཆགས་ཤིག་ཡིན་པ་མཚོན་ཅིང་། བུད་མེད་ནི་དེ་འབྲེལ་ཀྱི་ལག་ཆ་གཞན་ཅིག་ཡིན་པ་མཚོན་པར་བྱེད་དོ། ། ༼སེམས་ཐག་ཆོད་པའི་གྱེས་ཐོར༽《分手的决心》གློག་བརྙན་འདི་ཡང་གཙོ་འཁྲབ་སྐྱེས་མ་ཐང་བེ 汤唯 ཡིན་པས། འདིའི་སྔོན་གྱི་གློག་བརྙན་དེའི་ཁྲོད་ཀྱི་མཚོན་དོན་དང་ཕལ་ཆེར་གཅིག་པ་ལྟ་བུའི་མཚོན་དོན་མཚོན་པར་བྱེད་ཡོད། ༼ཨ་ཙ་རུས༽ 《小丑》མི་ནི་ལར་ན་གདོང་ལ་གདོང་འབོག་གྱོན་པའི་ཟོལ་བཅོས་ལ་དགའ་བ་མ་ཡིན་པར་བཟོ་བཅོས་ཀྱི་མི་ཚེ་ཞིག་འཁྲབ་དགོས་པས་ལན་པ་ཡིན། འདི་ནི་མིའི་བག་ཏུ་གཉར་བའི་གཤིས་ཀ་རེད། གདོང་འབོག་དེ་ཕུད་ནས་མི་ཚེ་རོལ་སྲོལ་ཅིག་མེད་པ་ལྟ་བུ་ཆགས་ཡོད།
༣. ནག་ཚོགས་དང་ཅི་ལྟར་ཉེ་བར་བཅར་ཀྱང་ཆེས་འཇིགས་སུ་རུང་བ་ནི་རང་ཉིད་དང་རྒྱང་དུ་གྱེས་བ་དེ་རེད།
བོད་པའི་སྲོལ་རྒྱུན་དུ་དུས་སྙིགས་ལྔ་བདོ་བའི་དུས་ཟེར་བའི་ཡང་སྙིང་ནི་རང་གིས་རང་ཉིད་བོར་བའི་དུས་ལ་ཟེར་བ་ལོས་ཡིན། རང་ངོ་རང་གིས་མ་ཟིན་ན། །རང་སྐྱོན་རང་གིས་མཐོང་བ་དཀའ། །དེ་བས་དུས་རྒྱུན་མི་ཚོས་ཆེས་འཇིགས་སུ་རུང་བ་ནི་ནད་ཡམས་དང་དམག་འཁྲུག ནག་ཚོགས་རེད་ཅེས་ཅི་ལྟར་གྲགས་ཀྱང་ཡང་སྙིང་རང་གིས་དང་ཉིད་ངོས་ཟིན་རྒྱུ་ནི་གལ་ཆེ་བས་འདི་ལས་འཇིགས་སུ་རུང་བ་ཞིག་གང་ནས་བཙལ་ཀྱང་རྙེད་རྒྱུ་མེད་པ་ལྟ་བུ་ཡིན་ནོ། །
༤. ཞི་བདེ་དང་དམག་འཁྲུག
འདི་ནི་མིའི་རིགས་ཀྱི་ལོ་རྒྱུས་སུ་བྱུང་བའི་དངོས་བྱུང་གི་ལོ་ཟླ་འགྱུར་ལྡོག་རེད། ལར་ན་མི་རེ་རེ་ནས་ཐོབ་འདོད་པ་ནི་བདེ་བ་ཡིན་ན་ཡང་དེ་ཐོབ་པའི་ཐབས་གཏན་ནས་མི་འདྲ། ཐ་ན་དམིགས་ཡུལ་ཀྱང་གཅིག་པ་མིན། མིའི་གནད་དོན་མིས་ཐག་གིས་གཅོད་རྒྱུ་མ་གཏོགས་གཞན་གང་གིས་ཀྱང་ནུས་པ་མ་རེད། འདིའི་གོ་རྟོགས་འདི་ད་རུང་ཟད་མེད་པའི་མི་རིགས་ག་ཚོད་ཙིག་མེད་ཨང་། ད་དུང་ལྷ་ཀླུ་གཉན་གསུམ་དང་འཇིག་རྟེན་བྱེད་པོ་སོགས་ལ་སྐྱབས་བཅོལ་ཁོ་ནས་དུས་གདའ་བར་བྱེད་ཀྱིན་ཡོད། དེ་ལས་རྙོག་འཛིང་གི་རྒྱུན་ཆད་ཀྱིན་མེད། མིའི་རིགས་ལ་རེ་བ་ཡོད་པའི་ཐ་སྙད་བརྗིད་པོའམ་རླབས་ཆེ་བ་སྔ་མོ་ནས་བྱུང་སྲིད་ན་ཡང་དེ་དག་གི་དོན་གྱིས་དེ་བཞིན་དུ་ཐོན་གྱི་མེད། དེ་ནི་དོན་གྱིས་དམག་འཁྲུག་རེད། ནད་ཡམས་རེད། འདི་ལས་འཇིགས་པ་ཞིག་མིའི་རིགས་ལ་ཡོད་མི་སྲིད།
对法国留学狗来说太有代入感了。观影过程完全不知剧情走向，最后一段黑帮大战非常精彩，结尾差。总的来说是部佳作，但金棕榈的帽子还是有点过大了，至少应该是近十年来最没存在感的金棕榈吧。
是好看的电影，但仍算是近年来最失望的一部金棕榈。欧迪亚到底是个怎么样的人？三番五次如此着迷刻画黑帮流氓，却又有着超级细腻的细节幻境。结尾那段在我看来是非常明显的虚构，表达一个美好愿景而已，跟小时代一样。我没搞错吧？
难道这个结局比较对科恩兄弟的口味才给的金棕榈？
欧迪亚新作，2015戛纳金棕榈。1.将斯里兰卡战乱背景、移民融合话题与黑帮类型片共冶一炉,拍得精致好看,但欠缺力度和深度,实属21世纪最水金棕榈。2.逆光慢镜:走向阳光；重复梦境:象鼻神。3.高潮精彩:孤胆复仇入虎穴,烟雾迷蒙攀楼梯。4.收尾有待商榷,如幻梦般的爱抚。5.金棕榈还真该给侯孝贤。（8.3/10）
达内兄弟式开场，肯洛奇式结尾。没想到在如此朴素的题材中竟加入了这么多熟稔的商业元素，人物像剥洋葱般，表面是窘迫，剥一层是酸楚，再剥一层，则是实打实的光芒。
还是雅克·欧迪亚水准之作，（就算值不了金棕榈）。假家人赛真情，而世界的真相却猛于炮火 。
很喜欢里面的黑帮小头目，意外的温情
这片儿真是呵呵呵……前一半[伏尔泰的错误]后一半[怒火青春]嘛，这都得了奖，真是心疼侯掰掰。移民这种话题柯西胥波查布都快拍烂了，结果跟风的拿了金棕榈……按说假装家庭这个这么强戏剧的点完全可以写得更好（这一点上就连法哈蒂都比这个强），为啥非要跟黑帮片拼一起？拍暴力就高级了？？
因逃亡而临时组建伪家庭，三人都随着新生活而趋于被角色带入。但本片其实比较悲观，逃难者遇到的安逸，往往是暂时的。当母亲的自私欲望、父亲的士兵野性回归时，不惊讶不震撼，更多是悲哀。结尾虽是开放式，但我认定那是想象，太过美好、理想，跟影片是割裂的，且“女儿”没长大，两人却已生出了孩子。
我原本以为走向会是，无论斯里兰卡还是巴黎斯坦，全世界的水深火热都长得一副模样，没想到... 15.12.26 @中国电影资料馆
想拍类型片就别藏着掖着了
也想要一个敢为你出生入死的男人.....
看来哪国的看门扫地僧都是战斗力爆表的存在。电光猫耳街头小贩浮出黑夜。科恩兄弟和多兰评委会选出来的金棕榈⚆_⚆
我觉得最后不合时宜的大团圆不过是迪潘的想象
命运让迪潘面无表情，无论多么低贱，仍保有男人的勇气。听洗澡声时的悸动、送她野花时的羞赧、看翡翠项链时的困窘，融汇成他对生活抱有的最后一次期望。当临时妻子嘲笑他不切实际的家庭幻梦时，他只好佯装镇定倒一杯水，饮下全部苦涩。斯里兰卡的创伤巴黎愈合，不过都是寂寞的灵魂，请颤抖着用力相拥。
4.5 三个陌生人，斯里兰卡的战争难民，来到法国组成移民“家庭”，却陷入当地黑帮争斗。本有点杂糅俗套的一个故事，却因为细致的人物刻画和用心的细节变得不同，家庭戏寥寥数笔让三个人都性格鲜明。更别提火并后拍得有多劲了！欧迪亚就这样拿下金棕榈了，敢情前半程的法国烂片都是垫背的
我是真心喜欢Audiard的 但是“主角太丑严重不适”症状再次出现也不是我的错 前半截儿丑得我都睡过去了 后半截儿嗙嗙嗙一阵打搞得我又睡不着 要命了
就是觉得黑帮男很像诺顿
预想它会很差——戛纳上早被喷得不成样子。看下来，发现好像也没有那么差，尤其是很多人不待见的画风突变枪战乱入，挺好玩。虽然还有欧迪亚那种“身不在场”的常见桥段：动物意象，大特写以及短暂的平静，但相对于移民外来者主题，委实有点盲人摸大象的残缺臆想，以偏概全。
剧情走向出人意料，可惜风格太平庸了。大象和难民，不能再明显的政治符号。这该是史上最水的金棕榈了吧～